Αξέχαστε φίλε Ιάκωβε,
η μεγάλη παρακαταθήκη κάθε ανθρώπου είναι η μνήμη. Τα έργα και οι ημέρες σου στη ζωή, επηρέασαν πολλούς και είναι βέβαιο ότι εκτός της οικογένειάς σου, θα μείνεις για πάντα χαραγμένος στις μνήμες και στις καρδιές των δικών σου ανθρώπων και όσων είχαν την τύχη να συνεργαστούν και να συμπορευθούν μαζί σου, είτε στο χώρο εργασίας, είτε ως εκλεκτό μέλος της κοινωνίας, είτε στους φίλους σου. Ως άνθρωπος με βαθιά επίγνωση του καθημερινού μόχθου με ανεπτυγμένη στο έπακρο την αίσθηση αλληλεγγύης και με πηγαία συναισθήματα για τη ζωή και τον συνάνθρωπο, σε ευαισθητοποιούσαν άμεσα οι δυσκολίες και ζητήματα, που αφορούσαν το επάγγελμα και τους συναδέλφους. Έδινες απλόχερα και προσπαθούσες να συνδράμεις πρόθυμα, να στηρίζεις και να ενθαρρύνεις, να συμβουλεύεις και να καθοδηγείς κάθε συνάδελφο και κάθε συναδέλφισσα, που αντιμετώπιζε εργασιακά, και φοροτεχνικά ζητήματα. Γιατί διέθετες έναν μοναδικό τρόπο να μπαινοβγαίνεις στην καρδιά όλων μας, με τη σθεναρή αξιοπρεπή, αξιοζήλευτη και σεβάσμια στάση της ζωής σου. Συμμετέχουμε στο πένθος και συλλυπούμεθα εγκάρδια όλη την οικογένεια για το θάνατο σου.
Αγαπημένε μας Ιάκωβε, η μνήμη σου θα παραμείνει ζωντανή στον κλάδο και στην κοινωνία που με αγάπη περισσή και πάθος εξυπηρέτησες επί αρκετά χρόνια. Ας είναι ανάλαφρο το χώμα που θα σε σκεπάσει.